Implanty stomatologiczne to jedno z najskuteczniejszych rozwiązań w przypadku braków zębowych, zapewniające estetykę, funkcjonalność i trwałość na długie lata. Jednak wiele osób cierpiących na paradontozę zastanawia się, czy w ich przypadku wszczepienie implantu jest możliwe. Choroby przyzębia, w tym paradontoza, prowadzą do osłabienia i zaniku kości, co może stanowić wyzwanie przy implantacji. Czy mimo to osoby z paradontozą mogą poddać się temu zabiegowi? W tym artykule omówimy, jakie warunki muszą zostać spełnione, aby leczenie implantologiczne było skuteczne i bezpieczne.

Paradontoza, a implanty – czy to się wyklucza?

Paradontoza, znana również jako zapalenie przyzębia, to choroba prowadząca do stopniowej degradacji tkanek otaczających zęby, w tym dziąseł i kości. W jej zaawansowanym stadium dochodzi do rozchwiania i wypadania zębów, a także zaniku kości wyrostka zębodołowego. Ponieważ implanty zębowe Łódź są osadzane bezpośrednio w kości, ich stabilność zależy od ilości i jakości tkanki kostnej w miejscu wszczepienia.

Paradontoza sama w sobie nie jest przeciwwskazaniem do implantacji, ale musi zostać całkowicie wyleczona lub odpowiednio kontrolowana przed zabiegiem. Niepodjęcie leczenia choroby przyzębia przed wszczepieniem implantu może prowadzić do jego odrzucenia lub rozwoju zapalenia tkanek wokół implantu, tzw. periimplantitis, które może skutkować jego utratą.

Warunki konieczne do wszczepienia implantów u pacjentów z paradontozą

1. Całkowite wyleczenie lub kontrola paradontozy

Osoby z aktywną paradontozą nie mogą poddać się zabiegowi implantacji, ponieważ stan zapalny przyzębia wpływa negatywnie na gojenie tkanek i integrację implantu z kością. Przed wszczepieniem implantów konieczne jest wyleczenie choroby poprzez:

• Profesjonalne oczyszczenie zębów z kamienia nazębnego i płytki bakteryjnej.
• Skaling i kiretaż głębokich kieszonek dziąsłowych.
• Antybiotykoterapię w przypadku zaawansowanego zapalenia.
• Stosowanie specjalistycznych płukanek i środków do higieny jamy ustnej.

Po zakończonym leczeniu konieczna jest regularna kontrola stomatologiczna oraz stosowanie się do zaleceń periodontologa, aby zapobiec nawrotowi choroby.

2. Odpowiednia ilość kości w miejscu wszczepienia implantu

Paradontoza powoduje zanik kości wyrostka zębodołowego, co może uniemożliwić stabilne osadzenie implantu. Aby sprawdzić, czy implantacja jest możliwa, wykonuje się badanie tomografii komputerowej 3D, które ocenia gęstość i ilość tkanki kostnej.

Jeśli kości jest zbyt mało, pacjent może wymagać:

• Sterowanej regeneracji kości (GBR) – zabiegu odbudowy tkanki kostnej za pomocą biomateriałów i błon zaporowych.
• Podniesienia dna zatoki szczękowej – procedury stosowanej w przypadku zaników kości w górnej szczęce.
• Przeszczepu kości – pobrania tkanki kostnej z innego miejsca w jamie ustnej i przeszczepienia jej w obszar przyszłej implantacji.

Dopiero po odbudowie kości i odpowiednim czasie na jej regenerację możliwe jest przeprowadzenie zabiegu implantacji.

3. Wybór odpowiedniego systemu implantologicznego

Niektóre systemy implantologiczne są lepiej dostosowane do pacjentów z problemami periodontologicznymi. Implanty o specjalnej powierzchni bioaktywnie wspomagającej integrację z kością mogą zwiększyć szanse na sukces zabiegu. Istnieją także implanty krótsze i szersze, które mogą być stosowane u osób z częściowym zanikiem kości, eliminując konieczność przeprowadzania dodatkowych procedur regeneracyjnych.

4. Ścisła higiena jamy ustnej po zabiegu

U pacjentów, którzy przeszli paradontozę, higiena jamy ustnej po implantacji ma kluczowe znaczenie. Bakterie odpowiedzialne za choroby przyzębia mogą również zaatakować tkanki wokół implantu, prowadząc do periimplantitis.

Aby zapobiec powikłaniom, należy:

• Codziennie szczotkować zęby i implanty szczoteczką o miękkim włosiu.
• Stosować nici dentystyczne i irygatory do czyszczenia przestrzeni wokół implantów.
• Regularnie używać antyseptycznych płukanek do jamy ustnej.
• Odwiedzać dentystę co najmniej co 6 miesięcy na profesjonalne oczyszczanie implantów.

Tylko konsekwentna higiena pozwala na utrzymanie implantów w doskonałej kondycji przez wiele lat.

Alternatywy dla implantów w przypadku zaawansowanej paradontozy

W przypadkach, gdy paradontoza spowodowała bardzo duży zanik kości i implantacja nie jest możliwa, można rozważyć inne metody odbudowy braków zębowych.

• Mosty protetyczne – alternatywa dla implantów, w której braki zębowe są uzupełniane za pomocą koron osadzonych na sąsiednich zębach.
• Protezy szkieletowe – opcja dla pacjentów, którzy nie kwalifikują się do leczenia implantologicznego.
• Protezy na miniimplantach – rozwiązanie dla osób z ograniczoną ilością kości, które pozwala na stabilniejsze osadzenie protezy.

Wybór odpowiedniej metody zależy od indywidualnej sytuacji pacjenta i powinien być omówiony z lekarzem stomatologiem.

Czy implanty u osób z paradontozą są możliwe?

Osoby cierpiące na paradontozę mogą mieć implanty, ale tylko pod warunkiem, że choroba została całkowicie wyleczona i pod kontrolą. Konieczne jest także sprawdzenie ilości kości w miejscu wszczepienia oraz ewentualna jej regeneracja, jeśli występują zaniki. Wybór odpowiedniego systemu implantologicznego oraz ścisłe przestrzeganie zasad higieny jamy ustnej po zabiegu zwiększają szanse na długotrwały sukces implantacji. Jeśli jednak implanty nie są możliwe, istnieją inne rozwiązania protetyczne, które mogą pomóc w odzyskaniu funkcji zgryzu i estetyki uśmiechu. Dlatego osoby z paradontozą, które rozważają implanty, powinny skonsultować się z doświadczonym implantologiem, aby ustalić najlepszy plan leczenia.